Doga, sana borcluyum!

Doga, sana borcum var.

Dunya, ayda bir kez hayvan eti yiyor diye vicdanini rahatlatan, domuzun bacagini yedi diye, domuz hayatta kaldi sanan insanlarla dolu…

Dunya, sirf soz hakki ona verildi diye herkesi ipe dizebilen ve de sirf soz hakki baskasina verildi diye ipe dizilenlerle dolu…

Dunya, haritada yerini gosteremedigi ulkeleri, o ulkelerdeki savaslari, dokulen kanlari ve olen insanlari, yok olan canlari, cocuklari, cocuklari, yoksayan gozsuz, kulaksizlarla dolu…

Dunya donuyor… sokak basinda bir cafede insanlar konusuyor. Bugun de yagmurluymus, kahretsin! Gecen gun de cok sicakti, hic olacak sey degil burada otuz dereceleri gormek. Deli mi ne bu hava da boyle, neyse... diyen, ama nedenini sorgulamayan insanlarla donuyor. Onlar icin, onlara ragmen.

Ben plastik tuketimimi azalttim, artik kalip  sampuan kullaniyorum, cok memnunum, diyorum. Saclarin zarar gormuyor mu,yeterince kopuruyor mu sabun, diye soruyor. Kimse neden, daha az plastik tuketimi neye yarar, dunyayi biz nasil degistiririz, ben ne yapabilirim diye sormuyor. Dunya yine de donuyor, birilerinin hatrina.

Oysa uzerindeki insanlar, agacina, sicagina, bulutuna, yagmuruna sukretmeden kacacak yeni yerler ariyor. Uzayda yeni yasam alanlari! Alkis! Baska dunya mumkun! Alkis! Kacacagiz hep birlikte! Yasasin! Sanki kacilan yer, gidilen ayni insanlarla daha guzel bir yer olacakmis gibi. Kacin bakalim, kacin. Okyanuslardaki copleri biz toplariz.

Hayvanlari birakiniz.

Cocuklari birakiniz.

Betonu alin. Enerjiyi alin. Santraller kurun. Petrolu kucaklayin. Silahlari alin, mermileri unutmayin. Doldurun her birini plastik posetlere, sirtlanin. Gidin bakalim. Yiyin birbirinizi.

Dunya donuyorsa bugun hala, yenidoganlara umutla bakip, onlarin hatrina donuyor olmali.

Belki, bir seyler degisir. Bu sefer. Yok olana dek.

Doga, sana borcum var. Bitmek bilmez bu hikaye. Ama sen yine de beni dinle. Vicdanimi rahatlatmaya ihtiyacim var.